Militarystyka Survival Ekwipunek

PanteraSFG

Wszystko o pojazdach naziemnych

PanteraSFG

Teraz napiszę(tylko to nie jest oRowery w nowoczesnym wojsku? Czy mówimy poważnie? Przecież rowery w zastosowaniach wojskowych to anachronizm. Co to ma wspólnego z nowoczesnym wojskiem? Takie mogą paść tutaj pytania. No właśnie, czy aby jednak na pewno jest to anachronizm? Nie. Nie ma żadnych wątpliwości że rowery mogą być i zapewne będą w najbliższym czasie użyte w zastosowaniach będących wyrazem najnowszej myśli wojskowej i techniki militarnej. Obecnie rowery użytkowane są szerzej przez schodzący już chyba ze sceny szwajcarski Regiment Rowerowy, niektóre jednostki szwedzkie, snajperów – zwiadowców z Singapuru czy niektóre jednostki specjalne, a wszystko wskazuje na to, że mogą znaleźć swoje miejsce w wojskach powietrzno-desantowych i obrony terytorialnej oraz siłach specjalnych wielu armii. Ale po kolei.

Historia

Idea wojskowego wykorzystania pojazdów napędzanych siłą mięśni ludzkich nie jest nowa. Oto historia ich użycia w działaniach militarnych:

· 1860-1865, Wojna Secesyjna: użycie sanitarnych taczek ewakuacyjnych.

· 1870, Wojna Francusko-Pruska: Rowley Turner ucieka spod ognia w oblężonym Paryżu na bicyklu. Jest to pierwsze udokumentowane użycie roweru w sytuacji wojennej.

· 1875, Bersalierzy: włoska formacja milicyjna zwana Bersalierami używa podczas manewrów łączników wyposażonych w wielkokołowe bicykle. Rowery te miały przymocowane lampy, karabiny z amunicją i zasobniki bagażowe. Cykliści przewozili meldunki i rozkazy z przeciętną prędkością 19 km/h.

· 1885, Strzelcy z Brighton: jednostka armii brytyjskiej zwana Strzelcami z Brighton używa wielkokołowych bicykli w manewrach przeciwko kawalerii. Były to pierwsze manewry z użyciem oddziałów kolarskich w walce.

· 1888, 26-ty Ochotniczy Korpus Strzelców Middlessex (Rowerowy): brytyjska armia sformowała ten korpus będący pierwszą jednostką wojskową złożoną całkowicie z rowerzystów. Członkowie zapewniali swoje własne rowery a jednostka była podzielona według typów na wielkokołowce, trójkołowce i rowery klasyczne.

· 1890, Hernia Horror: armia brytyjska testowała 8-kołowy (!) rower o bezdętkowych oponach przeznaczony do transportu karabinów maszynowych, działek, amunicji i innego wyposażenia. To ciężkie urządzenie przezwane Hernia Horror okazało się nieudane.

· 1891, Belgia, Szwajcaria, USA: w trzech zupełnie niezwiązanych wydarzeniach armia szwajcarska utworzyła swoje pierwsze oddziały rowerowe, belgijski Minister Wojny zakazał oficerom jazdy rowerem i milicja stanu Connecticut sformowała rowerowy Korpus Sygnałowy użyty w letnich manewrach.

· 1892, Bicyclette Militaire: Peugeot wprowadził Bicyclette Militaire przeznaczony dla armii francuskiej. Był to rower klasyczny z ramą krzyżową, błotnikami, osłoną łańcucha, wygiętą rurą siodłową i resorowanym siodłem.

· 1892, Manewry w Japonii: japońska armia używa wielkokołowców w manewrach w Utonomiya.

· 1892-1893, Armia niemiecka: niemiecka armia zaczyna używać rowerów w działaniach kurierskich. W roku 1893 zostaje zniesiony zakaz jazdy rowerem oficerów w mundurze i całe oddziały rowerowe zaczynają brać udział w manewrach.

· 1894, Milicja Colorado: milicja stanu Colorado używa rowerowych łączników podczas strajku w Cripple Creek. Jest to pierwsze militarne użycie rowerów w Stanach Zjednoczonych.

· 1896-1898, USA, 25-ty Korpus Piechoty Rowerowej: zorganizowany przez generał-majora Nelsona Miles`a, doświadczonego bojownika walk z Indianami i członka Ligi Amerykańskich Kolarzy, w składzie kompanii złożonej w całości z czarnoskórych żołnierzy pod komendą białego porucznika Jamesa A. Moss`a. W roku 1897 Moss poprowadził 21 swoich ludzi na 41-dniową podróż przez 3000 km z Ft. Missoula w Montanie do St. Louis w Missouri, bezdrożami, przez śnieg, deszcz i upał, aby sprawdzić praktyczność wojskowego kolarstwa. Jeździli oni 14,5 kg klasycznymi rowerami Spaulding z oponami Goodrich, siodłami Christy Anatomic, tandemowymi szprychami, wzmocnionymi widelcami, bagażnikami, sakwami, szybko zwalnianymi zaciskami do karabinów i dodatkowym wyposażeniem o wadze 12 kg. Moss został jakiś czas później przezwany „Lindberghiem amerykańskiego kolarstwa”. W roku 1898 kompania została zwiększona do 100 ludzi i wysłana do służby przy tłumieniu zamieszek w Hawanie następujących po zakończeniu działań wojennych w Wojnie Hiszpańsko-Amerykańskiej. Okazali się skuteczni przy szybkim i skrytym ustawianiu zapór gdzie byli tak efektywni i zaskakujący, że nie musieli nigdy oddać strzału.

· 1899-1902, Wojna Burska: pierwsze użycie rowerów w walce miało miejsce w roku 1899 kiedy armia brytyjska zaczęła użytkować je podczas Wojny Burskiej w Południowej Afryce. Rowery były użyteczne w służbie łączności i zwiadu, czasami także w przypadkach przegrupowania wojsk, choć żołnierze w nie wyposażeni często uważali je za uciążliwe i porzucali na poboczach dróg. Niemniej jednak ich zastosowanie było na tyle udane, że zostały przyjęte przez armie Francji, Niemiec, Włoch, Belgii, Rosji, Chin i Japonii.

· 1905, Rower armii szwajcarskiej: armia szwajcarska przyjęła na swoje wyposażenie klasyczny rower o wadze 27 kg i stałym przełożeniu który pozostał w służbie do roku 1992.

· 1906, Generatory rowerowe: rowerowe generatory prądu zasilające wojskowe linie telegraficzne pojawiły się w Niemczech i Anglii. Zapewniały one prąd o natężeniu 100 W, co było wystarczające do wysyłania sygnałów na 75 km lądem i 240 km pod wodą.

· 1914-1918, I Wojna Światowa: jednostki rowerowe były szeroko używane przez wszystkie strony konfliktu i między rokiem 1914 a 1918 więcej niż 6.000 żołnierzy rowerzystów zginęło a 8.000 zostało rannych. Francuzi i Belgowie mieli łącznie 150.000 rowerzystów, Brytyjczycy 100.000 a Niemcy i Turcy po 125.000 rowerzystów. We wczesnym okresie wojny Francuzi i Niemcy używali oddziałów rowerowych w działaniach manewrowych na terenie Belgii. Belgowie sformowali rowerowe jednostki komandosów. Gdy wojna osiadła w okopach rowery były używane głównie przez kurierów. Amerykanie mieli 29.000 rowerów kiedy przybyli na front w 1917 roku lecz używali ich głównie do komunikacji.

· 1916, Powstanie Wielkanocne: armia brytyjska użyła oddziałów rowerowych do tłumienia niepodległościowego Powstania Wielkanocnego w Irlandii. Irlandzka Armia Republikańska odwróciła wtedy role i zaczęła używać rowerów do akcji sabotażowych przeciwko Brytyjczykom.

· 1927, Powstanie w Nankingu: Chiny posiadały jednostki rowerowe w liczbie 200.000 żołnierzy i użyły tych sił do zdławienia Powstania w Nankingu.

· 1939-1945, II Wojna Światowa: podczas II Wojny Światowej rowery były licznie używane przez wszystkie zaangażowane strony, zwłaszcza przez Niemców i Finów. Niemcy podczas ataku na Polskę w 1939 roku używali w niektórych sytuacjach rowerów ciągniętych na linach za pojazdami mechanicznymi. Zastosowanie jednostek rowerowych przez Niemców było szczególnie intensywne podczas podboju Norwegii. Oddziały partyzanckie w okupowanych krajach szeroko używały rowerów podczas swojej działalności, zwłaszcza w Polsce i Jugosławii. W 1942 roku niemiecka stacja radarowa w Bruneval została skutecznie zaatakowana przez oddział brytyjskich „komandosów rowerowych”. Kanadyjskie oddziały posiadały rowery podczas desantu w Normandii. Spadochroniarze obydwu stron używali rowerów w dużych ilościach. Japońscy spadochroniarze używali np. małych składanych rowerów z wysoko podniesionymi ramionami kierownicy. Brytyjscy, Polscy, Amerykańscy i Kanadyjscy spadochroniarze licznie wykorzystywali składane pełnowymiarowe rowery desantowe firmy Birmingham Small Arms (BSA) oraz ciągnionych wózków zaopatrzeniowych, co można było odnotować zwłaszcza podczas niefortunnej akcji desantowej pod Arnhem. Niemieccy „Fallschimjaegers” wykorzystywali składane rowery i pojemniki z ekwipunkiem zaopatrzone w kółka. Amerykańskie wojska w Europie posiadały oficjalnie 60.000 rowerów lecz przejęły w użytkowanie znacznie więcej, szczególnie we Włoszech i Francji. Brytyjska armia używała rowerowych „cyclo-generatorów” do oświetlenia i łączności. Wojska USA używały napędzanych rowerami wiertarek dentystycznych w szpitalach polowych ( takie stanowiska dentystyczne są jeszcze użytkowane w krajach trzeciego świata jednak pacjenci twierdzą, że kiedy dosiadająca roweru osoba zaczyna być zmęczona i zwalnia, borowanie jest dość bolesne!). Niektóre nocne kluby Paryża pozostały otwarte w czasie wojny dzięki rowerowym generatorom prądu. Począwszy od 1937 roku, Japonia używa 50.000 rowerzystów w wojnie z Chinami. W dniu 15 Lutego 1941 Japończycy w efektowny sposób zmuszają do poddania się dużo silniejsze wojska brytyjskie broniące Singapuru dzięki użyciu 20.000 rowerzystów do skrytego marszu w dół Półwyspu Malajskiego przez uważaną za nie do przebycia dla większych oddziałów wojskowych dżunglę i zaskakujący atak od tyłu na Singapur. W trakcie zbliżania się do Singapuru wiele z rowerów miało poprzebijane opony, które żołnierze japońscy wyrzucali jadąc dalej na samych obręczach. W rezultacie masowy terkot obręczy brzmiał z daleka jak odgłos nadjeżdżających czołgów, co wzbudziło przerażenie wśród zaskoczonych obrońców Singapuru. Kapitulacja liczącego ok. 90.000 żołnierzy garnizonu Singapuru do dzisiaj napawa Brytyjczyków wstydem a brawurowy rajd pułkownika Tomoyuki Yamashita w dół Półwyspu Malajskiego podaje się jako przykład bardzo odważnej i pomysłowej operacji wojskowej.

· 1950-1975, Wojna Wietnamska: Vieth Minh zaczął szeroko używać rowerowych tragarzy podczas działań przeciwko Francuzom w latach 50-tych. W 1954 roku podczas zwycięskiego oblężenia francuskiej bazy w Dien Bien Phu zaopatrzenie liczących 50.000 żołnierzy wojsk wietnamskich zapewniało prawie wyłącznie 200.000 rowerzystów. Co ironiczne, używano głównie wietnamskie wersje francuskich rowerów Peugeot. Kiedy załadowane, rowery były przeważnie pchane. Do kierownicy przymocowywano wzdłuż jej osi bambusowy kij stanowiący prowadnicę a rower był objuczany ładunkiem do 250 kg. Z jedną ręką na prowadnicy a drugą na siodełku tragarze pchali rowery wzdłuż ukrytych w dżungli szlaków przez dziesiątki kilometrów do punktów zaopatrzenia własnych wojsk. Po rozładowaniu bagażu tragarz mógł wsiąść na rower i jechać po następny ładunek. Chociaż niezbyt szybkie, rowery były tanie, ciche, łatwe do ukrycia i prawie niewidoczne z powietrza. Kiedy Francuzi opuścili Wietnam, który następnie został podzielony i komuniści z Północnego Wietnamu wszczęli walkę z Wietnamem Południowym i wspierającymi go Amerykanami, rowerowi tragarze ponownie weszli do użycia. Pomimo masowych nalotów Amerykanie nie byli w stanie zatrzymać przepływu zaopatrzenia z północy dla oddziałów Vietcongu po tzw. „szlaku Ho Chi Minha”, co odegrało kluczową rolę w konflikcie. Pojawił się tam też pewien polski akcent: w ramach komunistycznej „bratniej pomocy” Polska dostarczyła w latach 60-tych Wietnamowi Północnemu (Demokratyczna Republika Wietnamu) partię wzmocnionych rowerów zaopatrzonych w dodatkowe bagażniki wyprodukowanych przez Czechowickie Zakłady Rowerowe „Apollo”. Pomimo takich dostaw wysokie zużycie rowerów i stałe wielkie zapotrzebowanie na nie spowodowało pojawienie się wśród partyzantów wietnamskich uproszczonego roweru przeznaczonego wyłącznie do pchania i pozbawionego m.in. siodła, łańcucha i korby. Pomysł że jedyną drogą do przecięcia rowerowych szlaków zaopatrzenia Vietcongu byłyby rowerowe patrole amerykańskich komandosów wspierane przez większe oddziały południowowietnamskie niestety nie został przyjęty przez Pentagon. Jeden z oficerów określił to z przekąsem że dowództwo amerykańskie potrzebuje „bomby rowerowej”. I faktycznie, ale w innym sensie, bomby rowerowe pojawiły się. Vietcong zaczął używać bomb rowerowych do zamachów terrorystycznych. Ładunki wybuchowe ukryte były w ramach a urządzenia detonujące w lampach lub pod siodłem. Rowery były pozostawiane w pobliżu celu a detonacja inicjowana mechanizmem zegarowym lub wstrząsowym. Po opuszczeniu Wietnamu Południowego przez Amerykanów w roku 1975 stało się oczywiste, że użycie rowerów odegrało decydującą rolę w militarnych sukcesach wietnamskich komunistów.

· 1992, Rower Armii Szwajcarskiej: szwajcarska armia przyjmuje nowy model roweru na miejsce dotychczasowego modelu użytkowanego od 1905 roku. Nowy model waży 22 kg, ma 7-stopniową przerzutkę, hydrauliczne hamulce i może przewieźć łącznie z rowerzystą ok. 170 kg ładunku, w tym m.in. karabin, karabin maszynowy czy granatnik. Oddziały rowerowe są ciche i mogą swobodnie przemieszczać się po terenowych szlakach, często szybciej (30 km/h) niż pojazdy motorowe w wielu sytuacjach. Obecnie Szwajcaria posiada siły rowerowe w liczbie 3.000 żołnierzy

pancerzony pojazd)

PanteraSFG

Średni Kołowy Opancerzony Transporter OT-64 SKOT

Dane techniczne:
WERSJA SKOT SKOT-1A SKOT-2A SKOT - 2AP
Masa
pusty 12,300kg 12,500kg 12,800kg 12,900kg
z załoga: 14,300kg 14,500kg 14,800kg 14,900kg
Załoga: 2+18 2+16 2+10 2+10
Wymiary
długość: 744cm 744cm 744cm 744cm
szerokość: 255cm 255cm 255cm 255cm
wysokość: 206cm 237cm 271cm 283cm
Uzbrojenie
stałe: brak stałego uzbrojenia 1 X wkm KPWT 14,5mm,
1 X km PKT 7,62mm 1 X wkm KPWT 14,5mm,
1 X km PKT 7,62mm 1 X wkm KPWT 14,5mm,
1 X km PKT 7,62mm
kąt ostrzału w poziomie: 360 stopni 360 stopni 360 stopni
kąt ostrzału w pionie: -4 do +29 stopni -4 do +29 stopni -4 do 89 stopni
Pancerz
Spawany z elementów walcowanych o grubości chroniącej przed działaniem pocisków broni strzeleckiej oraz odłamkami granatów (dane oficjalne). W praktyce SKOT posiada pancerz o grubości od 15 do 20mm
Napęd
silnik: Diesel, 4 suwowy, widlasty, ośmiocylindrowy, Tatra T-928-14 produkcji czechosłowackiej.
średnica cylindra: 120mm
skok tłoka: 130mm
pojemność: 11 762 centymetrów sześciennych
stopień sprężania 16,5
moc maksymalna: 134 kW / 180 PSI @ 2000 rpm
chłodzenie powietrze

paliwo Olej napędowy

zbiornik paliwa: 330l w wersji ze zbiornikiem metalowym / 220l w wersji ze zbiornikiem gumowym

zużycie paliwa 45 do 70l / 100km

Układ napędowy
przekładnia przyśpieszająca sprzęgło jednotarczowe suche. Skrzynia przekładniowa planetarna półautomatyczna typu Wilson. 5 biegów do przodu i jeden wstecz. Skrzynie rozdzielcze międzymostowe stały napęd na 4 koła z możliwością odłączania przedniego lub tylnego mostu. Napęd w wodzie śrubami.

Podwozie
Niezależne zawieszenie na podwójnych wahaczach i resorach spiralnych z hydraulicznymi tłumikami drgań. Przednia para kół kierowana.
Ogumienie
18'' felgi na 13'' piastach 250 do 330mm ciśnienie regulowane za pomocą centralnego układu pompowania
Rozstaw osi
1300mm - 2150mm - 1300mm
Rozstaw kół
1860mm
Hamulce
pneumatyczno - hydrauliczny układ hamulcowy z podwójnym systemem awaryjnym. Hamulce bębnowe. Mechaniczny hamulec ręczny.
Instalacja elektryczna
24V
Osiągi
moc jednostkowa 9,3kW-16,6KM / t
Promień skrętu na lądzie 10,5m
Prędkość maksymalna na drodze 110km/h
Prędkość pływania 9km/h
Zasięg 650 do 740km
pokonywane przeszkody wzniesienia do 35 stopni, rowy do 200cm, ściany pionowe do 50cm.